نویسنده: حسین یاری
در حالی که رئیس جمهورکرزی در پیام رادیویی روز پنج شنبۀ خود به ملت افغانستان گفت که از شرایط ما برای امضای پیمان امنیتی، توقف عملیات نیروهای خارجی به خانه‌های مردم، آوردن صلح و برگزاری انتخابات شفاف میباشد، تهدیدات کاخ سفید علیه رئیس جمهوری کشورمان کماكان ادامه دارد. تهدیداتی که نشان میدهد واشنگتن اساسا در صدد اعمال فشار و تحمیل توافقنامه ذلت بار امنیتی به افغانستان است. در این میان اوباما و دیگر مقامات امریکایی سعی دارند با تهدیدات متعدد کرزی را وادار به امضای چنین توافقنامه‌ای کنند. امریکا به افغانستان هشدار داده است که در صورت عدم امضای فوری پیمان امنیتی توسط حامد کرزی، نظامیان خارجی قبل از موعد مقرر افغانستان را ترک می‌کنند. با رد امضای توافقنامه امنیتی میان واشنگتن و کابل از سوی حامد کرزی، کاخ سفید اعلام کرد که امریکا ممکن است تمام نیروهای نظامی خود را از مناطق ناامن در کشور خارج کند. همان کاری که پیش از این در عراق انجام داده بود.
رئیس جمهور کرزی در دیدار با سوزان رایس مشاور امنیت ملی امریکا که به کابل سفر کرده بود اظهار کرد که ارتش امریکا باید فورا حمله به منازل مسکونی افغانها را متوقف کند و قبل از امضای توافقنامه امنیتی تعهداتش به مذاکرات صلح را عملی کند. کاخ سفید در واکنش به اظهارات کرزی گفت که کرزی در دیدار با رایس شرایط جدیدی تعیین کرده است و این نشان میدهد که او آماده امضای توافقنامه نیست.
رئیس جمهوری در پیام رادیویی روز پنج شنبۀ خود نیز به ملت افغانستان گفت که از شرایط ما برای امضای پیمان امنیتی، توقف عملیات نیروهای خارجی به خانه‌های مردم، آوردن صلح و برگزاری انتخابات شفاف میباشد.
واقعیت این است که انعقاد توافقنامه امنیتی واشنگتن و کابل و پذیرش بعضی ماده‌های آن به خصوص مصئونیت قضائی نیروهای امریکایی و عملیات‌های خودسرانه و بازرسی خانه‌های مردم افغانستان توسط سربازان امریکایی، به معنای ذلت و پذیرش استیلای ایالات متحده امریکا بر منابع و امکانات خدادادی و اکتسابی ملت افغانستان است.
قائل شدن حق ورود و خروج آزادانه به افغانستان و استفاده از فضای کشور جهت هرگونه مانور نظامی ( با شعار مبارزه با تروریسم) و از همه مهم تر، قائل شدن حق کاپیتولاسیون برای نیروهای امریکایی جملگی نمادهای استعمار و استثمار افغانستان در ابتدای هزاره سوم محسوب میشود.
بی‌دلیل نیست که شهروندان کشورمان و بسیاری از علما و صاحب‌نظران سیاسی با انعقاد این توافقنامه مخالف هستند. هم اکنون رایزنی دولت‌های اوباما و کرزی جهت نهایی کردن قرارداد و مذاکره در خصوص مفاد آن ادامه دارد. با این حال ابعاد منفی توافقنامه امنیتی افغانستان و امریکا به اندازه‌ای وسیع است که حذف برخی از مفاد نمی تواند منجر به تعدیل توافقنامه شود. به عبارت بهتر، توافقنامه امنیتی امریکا و افغانستان در کل توافقنامه‌ای از جنس آتش محسوب میشود. نقد توافقنامه امنیتی امریکا و افغانستان را باید از نخستین ماده آن آغاز کرد. در ماده نخست توافقنامه مذکور آمده است که (این توافقنامه اصول و نیازهای اساسی را که تبیین کننده حضور دراز مدت، فعالیت‌ها و هماهنگی‌های نیروهای امریکایی در افغانستان است، مشخص می‌کند.)به راستی چه دلیلی برای حضور بلند مدت نیروهای امریکایی در افغانستان وجود دارد؟ آیا اساسا حضور بلندمدت و مستمر امریکا در افغانستان متضمن ایجاد صلح و امنیت در افغانستان است؟
در این میان وظیفه سختی بر دوش رئیس جمهور کرزی، پارلمان و ملت افغانستان است. موضع گیری‌های اوباما، جنرال پترائوس فرمانده سابق نیروهای امریکایی در افغانستان و دیگر مقامات امریکایی نشان داده است که دموکرات‌ها و جمهوریخواهان سعی دارند افغانستان را به اردوگاه دائمی خود تبدیل کنند. این در حالی‌است که ماحصل بیش از یک دهه حضور خارجیان در افغانستان افزایش فقر، افزایش کشت و قاچاق و مصرف موادمخدر و ناامنی بوده و تمام.
سرمقاله شماره 170 روزنامه انصار
تاریخ: 1392/9/9
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/1312
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
